Bernard Antoni Ademecki (ur. 12 lipca 1897 r. w Marklowicach Dolnych, pow. Frysztat, zm. 7 sierpnia 1952 r. w komunistycznym więzieniu na Mokotowie w Warszawie) – oficer lotnictwa Wojska Polskiego (pułkownik), żołnierz ZWZ-AK, szef Szefostwa Lotnictwa KG ZWZ-AK w latach 1940-1944, komendant Wojskowej Szkoły Technicznej w latach 1946-1949, ps. „Gozdawa”, „Doktor”, „Grabiec”

Był synem Bernarda Adameckiego i Józefiny z domu Kijonka. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Marklowicach Dolnych, a od 1909 r. do Szkoły Wydziałowej w Dąbrowie Śląskiej. Od jesieni 1916 r. brał udział w I wojnie światowej w szeregach armii niemieckiej. W 1917 r. ukończył Szkołę Oficerów Rezerwy Piechoty w stopniu podporucznika. W listopadzie 1918 r. wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Dowodził polskimi wojskami podczas walk z Czechami o Śląsk Cieszyński; był 3-krotnie ranny. W 1920 r. na własną prośbę został przeniesiony do lotnictwa. W 1921 r. ukończył Oficerską Szkołę Obserwatorów Lotniczych w Toruniu, a następnie Niższą Szkołę Pilotów w Bydgoszczy, po których został pilotem w 6. eskadrze w Krakowie. Od 1924 r. dowodził eskadrami w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie i 3. Pułku Lotniczym w Poznaniu. W latach 1927-1939 służył w Wyższej Szkole Lotniczej w Dęblinie jako wykładowca. Krótko przed wybuchem wojny przeszedł do Sztabu Generalnego WP. Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r. jako szef sztabu Dowództwa Lotnictwa Armii „Modlin” gen. Emila Krukowicza-Przedrzymirskiego; był ranny. Dostał się do niewoli niemieckiej, z której został wkrótce zwolniony na skutek starań rodziny. Na przełomie 1939/1940 r. zaangażował się w działalność konspiracyjną w ZWZ. Na pocz. 1940 r. zorganizował i stanął na czele Szefostwa Lotnictwa (krypt. „Bociany”, później „Parasol”), działającego w ramach Oddziału V Łączności, a następnie Oddziału III Operacyjno-szkoleniowego KG ZWZ-AK.
(more…)